HOME | DD
Marvolo-san — Dragon Slayer
Published: 2009-06-20 11:59:18 +0000 UTC; Views: 1798; Favourites: 81; Downloads: 65
Redirect to original
Description
Natsu from "Fairy Tail"Lineart by
Consultations
Related content
Comments: 32
well, i just colored this
👍: 0 ⏩: 1
Co za niespodzianka!!! Polska 
👍: 0 ⏩: 1
Kilkoro nas jest na DA... czasem przypadkiem spotykam tu Polaków
👍: 0 ⏩: 1
Fakt, ja też 
👍: 0 ⏩: 1
Nazwy nie od tego są by wyrażały narodowość... ale sporo osób podaje kraj z którego pochodzi
👍: 0 ⏩: 1
Owszem, zgadzam się z Tobą
👍: 0 ⏩: 1
mi też sie to zdazyło.. na szczescie z twoim nickiem, od razu można się skapnąć, ze napisała Polka
👍: 0 ⏩: 1
Hahaha
👍: 0 ⏩: 1
Na YT z tego co słyszałam ciezko o normalny wolny nick..
a z resztą nie wiem, moze ta osoba była na kacu, nie zwróciła uwagi na nick czy coś w ten deseń
👍: 0 ⏩: 1
Tzn ja konto mam od jakichś 7 lat
👍: 0 ⏩: 1
wcale mnie to nie dziwi, że nie zwracal uwagi.. sama też nie patrzę na niki czy ikonki a raczej na prace na DA...
Z resztą tez jestem zwyczajna, ze przez nick biorą mnie za faceta
👍: 0 ⏩: 1
Aha. Serio??? O rany!!! A ja sądziłam, że jesteś z zagranicy
👍: 0 ⏩: 1
i Marvolo Graunt i Tom Marvollo riddle byli facetami... więc, tak biora mnie za płeć brzydką
👍: 0 ⏩: 1
Hahaha
👍: 0 ⏩: 1
jeszcze na ikonce mam postać płci męskiej... to tym bardziej łątwo o pomyłkę
👍: 0 ⏩: 1
No dokładnie
👍: 0 ⏩: 1
przyzwyczaiłam się... ale teraz wybrałabym coś spokojniejszego
👍: 0 ⏩: 1
coś bardziej pasującego do mojej niskiej samooceny
👍: 0 ⏩: 1
A czemu taka niska samoocena??? Trzeba szukać w sobie pozytywów
👍: 0 ⏩: 1
że tak powiem: życie jej nauczyło... ok, tak w sumie to w moim przypadku starczyło spojrzeć w lustro.
i jest mi z nią całkiem dobrze, to bardzo bezpieczna opcja chroniąca przed rozczarowaniamii bólem (oczywiście razem z pesymizmem)
Niska samoocena jakoś pomaga mi jakoś żyć z toną kompleksów. Po za tym nazywając samą siebie debilem, kimś brzydkim itp zabieram argumenty osobom, które mnie obrażają lub się ze mną kłócą. Też jakoś łatwiej zniesć z nią myśli o przyszlości, która raczej rózowo się nie układa. Jeszcze troche studiów... (które w sumie są moją porażką, bo nie dosyć że w sumie raczej do niczego mi się nie przydadzą, to jeszcze przypominają jak mało mam do powiedzenia w kwestii swojego życia... w końcu nie nawidzę nauki i szkoły) a później praca w piekarni blisko domu.
👍: 0 ⏩: 1
O raty... Aż tak??? Wiesz kochana, ja też nie jestem idealna, ale nauczyłam się patrzeć na siebie z dystansem, a gdy spoglądam na świat, mam zawsze na nosie różowe okulary, które pozwalają znieść szarą rzeczywistość. A jeśli to nie tajemnica, czy możesz mi powiedzieć co studiujesz??? Pozdrawiam cieplutko
👍: 0 ⏩: 1
Mi to nie pasuje, na optymiźmie łatwo się przejechać, a pesymizm jest bezpieczniejszy. Nie rozczarujesz się, jeśli nie będzie się miało żadnych oczekiwań.
Zootechnika na SGGW
👍: 0 ⏩: 1
Ale wiesz, pesymizm nie jest zdrowy. Ludzie dążą do szczęścia, bo to naturalne, dlatego czasami warto się uśmiechać i cieszyć z byle czego. Pod wpływem Twojej radości, inni tez tacy się stają, bo Twój nastrój się im udziela 
O, całkiem fajny kierunek
👍: 0 ⏩: 1
Jak dla mnie to nadmierny optymizm nie jest zdrowy - prowadzi do ostrych rozczarowań. A pesymizm jest bardzo bezpieczną opcją... nie oczekujesz nic dobrego, więc nie ma zawodów. po za tym jakoś nie widzę powodów by sie cieszyć ot tak... zwłaszcza jeśli pomyślę o przyszłości. O pracy inżynierskiej, której jeszcze nie ruszyłam, o tonie formalności związanych z ową pracą, o wątpliwościach związanych magisterką (bardzo wątpię czy na nia pójdę)
To proste. Bo takowej nie ma w okolicy (u mnie w ogóle z pracą ciężko, mimo, że niby tylko 50km od stolicy). A daleko niezbyt mi się uśmiecha pracować... bo już całkiem nie miałabym z kim rozmawiać. Nie umiem się odnaleźć w towarzystwie.
Po za tym jedyna rzecz, która lubię robić to rysowanie i oglądanie anime... wiec i tak nie mam szans na pracę opartą o coś takiego.tak Więc mam nadzieję na coś co wyjmie mi z życia 8h, ale później pozwoli wrócić do domu i rysować. Bez żadnych upierdliwych szkoleń i wymuszania "rozwoju" oraz pracy w domu
👍: 0 ⏩: 1
Po pierwsze: witaj! Przepraszam, ale wieki mnie tutaj nie było... Powiedz, co tam u Ciebie? Mam nadzieję, że wszystko dobrze
A co do Twojej odpowiedzi, no cóż, ja aktualnie od jakiegoś czasu mam doła i nie umiem z niego wyjść... Nawet mój optymizm, który pojawia się, gdy jestem w towarzystwie, gdzieś umknął... Teraz w zasadzie robię tylko to, co konieczne do życia, ale nie czerpię z tego radości. Nie wiem jak to zmienić... Ale dość użalania się!
Powiedz, udało się na studiach? Co z pracą? Co z rysowaniem? Wybacz, ale galerii dawno nie przeglądałam, także nie wiem, czy coś dodałaś...
Pozdrawiam cieplutko,
R
👍: 0 ⏩: 1
Nie przepraszaj, bo nie masz za co.
U mnie? Siedzę w domu i w dalszym ciągu probuję napisać prace inżynierską, która w ogóle mi nie idzie. Siedze na utrzymaniu rodziców.
Rysowanie niestety nadal nie wchodzi w rachubę. Tęsknię za nim. po prostu czuję, ze czegoś brakuje.
Przykro mi to słyszeć. Serio przykro. I nie bardzo wiem jak ci pomóc.. ani jak sobie samej pomóc. Faktycznie łatwiej jest się uśmiechnąć w towarzystwie, zapomnieć o problemach. Ale później i tak zostaje się samej w domu.
Bądź silna. Chociaż próbuj. Nie wiem, może poszukaj sobie jakiegos filmu czy anime na poprawienie humoru. Wiem, ze to tylko półśrodek, ale zawsze coś.
Może spróbuj napisać swoje zmartwienia na kartce. To t teori powinno pomóc zmierzyć się z nimi
Też pozdarawiam. trzymaj sie tam jakoś
👍: 0 ⏩: 0
